Zo 29 Jan
4011 - DE OPINIE VAN
EEN ROOD-GROENE GENERAAL EN DUS OPINIËREND HOOFDREDACTEUR
INHOUD: COBURGIA
VERLOREN de grote totale onbestuurbaarheid blijkt uit grote bouwwerken
*
RIDERO:
Loodgieter Buysse belt aan bij
Sofie: “Is dat hiernaast niet bij Devuyst?” ’t Lekt daar een buize, maar ’t doe
niemand open.” – “Ah voorzeker niet, ze zijn verhuisd van in november.” – “Maar
dat zijne schone manieren. Ze hèn
dringend ‘n vakman nodig en als je dan komt, zijn ze verhuisd!”
*
VANDAAG: H. POPPO van DEINZE: abt in
Stavelot, Z. JAN van WAASTEN
*
VENSTER OP DE WERELD
Hoeveel Uplaces, Oosterweels en Eurostadions moeten zich nog vastrijden
in het slijk van eindeloze procedures en bezwaarschriften?
*
En
plots lijkt de frontlijn tussen twee bestuursculturen dwars over een onooglijk
buurtweggetje in Grimbergen te lopen. Aanleiding voor het dispuut: de
bouwplannen voor het Eurostadion, de nieuwe nationale voetbaltempel die stad en
gewest Brussel in de Vlaams-Brabantse buurgemeente wil inplanten.
Aan
de ene kant van het front staat het ouderwetse machtsvertoon van een bouwheer
als Ghelamco, die alvast voor de gewillige tv-camera's een symbolische kraan
laat aanrukken om zelfs zonder de nodige vergunningen de werken aan te vatten.
Met zoveel arrogantie wordt vooral het eigen draagvlak weggegraven. Aan de
andere kant staat een onbuigzaam comité van mondige burgers, die de overlast
uit hun wijk weg willen houden.
Aan
het Eurostadion kleeft een strijd op een veel hoger symbolisch niveau. De
hoofdstad die een groot complex komt bouwen op Vlaamse grond appelleert aan een
oerangst: de vrees voor de Brusselse en dus franskiljonse olievlek die 'ons'
territorium binnen drijft. Het verklaart waarom naast het onvermijdelijke Groen
ook de N-VA zo gretig in de dans springt.
Daar
tegenover staat dat de Brusselse bestuurders ook weinig – niets, eigenlijk –
gedaan hebben om dat soort begrijpelijke emoties te ontzenuwen. De deadline van
het Europees kampioenschap van 2020 maakt dit project kwetsbaar: later heeft
het toch allemaal wat minder zin. Hoe vreemd toch dat niemand in de hoofdstad
gedacht heeft dat het misschien nuttig kon zijn om vooraf een brede,
'nationale' coalitie van welwillenden op te zetten, in plaats van de plannen
als een soort ruimtetuig op een parking in de randstad te mikken.
Dat
is wat nog het meeste verbaast aan dit alweer ontsporende dossier van grote
openbare werken. Zullen sommige politici het dan nooit leren? Hoeveel Uplaces,
Oosterweels en Eurostadions moeten zich nog vastrijden in het slijk van
eindeloze procedures en bezwaarschriften vooraleer doordringt dat die
top-down-bestuurscultuur vandaag niet meer werkt? Dit soort grote werken zal in
samenspraak tot stand komen, of niet tot stand komen.
Maar
ook aan de overzijde, bij het protesterende buurtcomité, zou die boodschap
mogen doordringen. Oosterweel leert ook: met constructieve en creatieve
bijdrages kunnen buurtbewoners vanuit hun lokale expertise nieuwe oplossingen
aandragen. Is dat het doel, of wil de buurt dat er helemaal niks komt?
Met
wat goede wil en vooral veel meer transparantie en eerlijkheid over baten en
kosten en over ruimtelijke problemen en oplossingen zou een nieuw nationaal
voetbalstadion wel een mooi project kunnen worden. Dan moet het wel dringend
een stadion van ons allemaal worden. En niet alleen van de 'heren uit Brussel'
en hun bevriende projectontwikkelaars.
*
Digitaliaanse Bedenkingen
Ja, bij DM gaat het er om de eenheid en het voortbestaan van
den Bel Ziek want het is zo oud als de straat: wiens subsidies men eet, diens
woord men spreekt. Het is dan ook weinig waarschijnlijk dat al die leugengazetten
nog zullen bestaan, tegen de Dag der Dagen. Tenzij die bijtijds kazak zouden
gedraaid hebben. Omdat het Trumpisme ondertussen zijn nut
zal bewezen hebben. Niet omdat het goed is of omdat het weer uit Amerika komt
en daar dus al zeker niet het werk is van de Sociaal Democraten, maar de zaak
van het gezond ondernemers verstand. Voor wat hoort wat en het is maar de zon
die gratis schijnt.
Dat de achterlijke geesten
der Rood-Groenen (dat zijn
dus de Socialisten samen met hun ‘Verrijkers’) verkondigen dat de bomen tot
in de Hemel zouden groeien als men hen maar naloopt, nu zullen afzien. Gekwetst
en getormenteerd omdat hun soort ‘Democratie’ het heeft laten afweten.
Van dit loshangend systeem zonder ballen is de Dikke van
Diksia, een doortrapte ACWër, een goed voorbeeld als hij, op het einde van zijn
loopbaan voor de camera’s kwam vertellen,
evengoed carrière te hebben kunnen maken bij de Socialisten. Van
beginselvastheid gesproken! Geel-Groen langs de buitenkant, maar Bloedrood aan
de binnenkant. De conclusie ligt dus voor de hand.
Na de historische Val van het Communisme, straks ook de al
even spectaculaire Val van alle derivaten daarvan.
Beter laat dan nooit.
Berlijn: Standbeeld van Marx en Lenin, dat ik met eigen ogen in de jaren ‘90
heb gezien met rood-beschilderde handen
waar het bloed van afdroop
**
Eigenlijk had ik in DM liever een bijtend relaas gelezen over
hoeveel miljarden schade jaarlijks onze Volksgemeenschap lijdt, door het
decennia-lange parlesanten over de Antwerpse Ring. Dat, terwijl er in Strépy
een prestigieuze maar totaal nutteloze
‘scheepslift’ werd gebouwd voor het vervoer van kolen, die er niet meer waren,
en in Ronquière een al even nutteloos ‘Hellend Vlak’ dat alleen nog nut heeft
als doel van hier en daar een schoolreis…
Dit alles om alleen maar te zeggen dat het genoeg is geweest!
Digitalia
++++
Geen opmerkingen:
Een reactie posten