DE KUST IS VLAAMS Deel II)

10/09/2008 14:29

DE KUST IS VLAAMS (Deel II)
We gaan dus met zoveel mogelijk volk naar LA PANNE, om duidelijk te maken dat alle pogingen om de indruk te geven dat DE PANNE officieel tweetalig wil zijn, de kop in te drukken.
Gisteren, in mijn vorig bericht, was mijn aandacht meer gefocust op de belangen van de Pannenaars zelf, die ik om den brode zie, desnoods Chinees, te spreken, zelfs al zijn ze overtuigd Vlaams Nationalist. Dus ook Frans. Dat zijn nu eenmaal de mensen van de diepe Westhoek, die dagdagelijks met beide voeten in de realiteit staan en moeten leven in de nabijheid van de Franse grens. Ze zijn, lijk aan ’t opkomen van de zon, gewoon aan de taal van Marianne, en aan de toeristenstroom van over de schreve. Toeristenstroom, die ze trouwens, onder elkaar, niet al te hoog aanslaan. ‘Ach ja, ’t zijn Fransche, wawilde’ . Luidruchtig en brutaal zijn ze, ze vragen dubbele aandacht na hun terrastijd, of na hun toiletbezoek, U begrijpt wel wat ik bedoel. Maar ze kopen à volonté onze ‘Babbeluttes de Furnes’, onze ‘muilestoppers, lik we wieder zeggen. Ja Ja mor Toet Toet! En hun dames hebben een luchtiger kijk op hun vestimentaire uitrusting dan onze vrouwen en meisjes van te lande. Ze kopen meer pralines in een uur, dan de plaatselijke bevolking in een ganse week….En verder voor de rest? Vergelijk gerust de verkiezingsuitslagen met die van de Limburg, die andere uithoek! Al vergeten dat in het Interbellum de Westhoek bij de dappersten der dapperen behoorde? En er navenant, nadien ook voor bestraft werd?
Neen, we zien de lensen van De Panne niet lastig doen, integendeel, door hun gespeelde voorkomendheid gaan ze hen te vriend houden, en stille voortdoen met hen te begroeten met ‘Goêndag. Bonjour Madam. Wuk gaot ‘tzin vor joe?’ En bij de volgende klantt ‘Bonjour Mesjeu’, sil vous plê, mesjeu’ Bij “t buitengaan zullen ze zeggen: ‘Merci. Bedankt weie, Menère’ En lachen in hun baard, omdat ze al de oude ‘pistolets’ (broodjes) van daags voordien, in massa hebben opgekocht, in de mening dat het mini ‘Pains Français’ waren….Ja, ’t Zijn Fransen, en geen Nur Limonaden, NL-Hollanders die één glas water uit de kraan bestellen, met 5 rietjes.
Al die dingen zijn anders in Knokke, Heist en Het Zoute. Daar zit men midden in het Nederlandstalig gebied, men paalt er aan Nederland, en daar zou de kolonisatie beter met man en macht, met wortel en tak, aangepakt en uitgeroeid worden. ’t Is daar ook ander soort volk, achter en voor de toonbank.
Als ik beide kuststeden vergelijk, dan denk ik, voor De Panne, niet alleen aan mijn middenstand-en KMO-dossiers, maar vooral aan mijn Tante Maria. Rijzige voorname dame, vissersvrouw met veel armoe en veel miserie, vlot in beide talen, alom gerespecteerd, wijze vrouw, bijna als de Wijze Vrouw, zó uit het Evangelie gestapt, maar al enkele jaren in de Hemel. Die ze dubbel en dik verdiend heeft. Ik heb haar voor ’t laatst gezien, Moeder van Smerten, geknield biddend in de crypte van dat kleine kerkje, daar gebracht door haar enige dochter, zelf quasi totaal verlamd, in haar rolstoel, treurend om haar oogappel, als Legionnair gesneuveld, vele jaren geleden, in Dien Bien Phoe (Saigon- Frans Indchina, thans Vietnam), omdat hij als dienstplichtige vaandelvlucht had gepleegd. Inderdaad: hij kreeg geen verlof, om zijn stervende vader te komen bezoeken, war hij dus toch deed. Dezelfde nacht is hij zich gaan aanmelden bij het Vreemdelingen Legioen, in Rijsel. De toevlucht in die jaren voor veel zwakkelingen of misleide idealisten.

Ja, inderdaad, ik heb De Panne goed gekend. Zoals ik ook, weeral ambtshalve ook Knokke Het Zoute heb leren kennen. Daar spreekt de garçon, de beenhouwerszoon uit het nabije dorpje, de klanten aan in potjes-frans, omdat hij vermoedt, neen zeker weet, voortgaande op uitwendige tekenen (auto, kledij, gezelschap) dat de klant zich daardoor vereerd zal voelen. De bakker, de beenhouwer, de modewinkel, de kapper: lijk zonnebloemen meegedraaid naar de zon, staan zij gekeerd naar de taal van Marianne.
En juist dàt heb ik zien veranderen. Naarmate de rijkdom van kamp verwisselde…Maar het gaat veel te traag. Want nieuwe rijkdom draait maar al te dikwijls om naar belgicisme. Wijlen Joos Ballegeer heeft er zelfs een boek aan gewijd.
Kijk, Björn Roose zond mij vanmorgen een mailtje, waarin hij had gewild dat mensen van over de schreve, als deze Vlamingen willen zijn, dan maar Vlaams moeten spreken…In feite heeft hij gelijk. Maar waar zouden ze het geleerd hebben? men kan geen paard beslaan dat loopt. Voor West Vlamingen, en ik denk dan aan de mensen van Moeskroen, Komen, Watou, Haringe, enz, is de Franse taal niet dezelfde vijand als de franscouillonse taal die binnen de belse landsgrenzen gesproken wordt. Want dat is namelijk het Frans waarmee men in Parijs de spot drijft. En ook daarvan kan ik meespreken.
Er is nog een lange weg te gaan, om de verloren (ons ontstolen) gebieden terug te verdienen. Dat, voor wie niet overtuigd is, de landkaart tot aan de Zomme (La somme) eens openslaat, en gewoon let op de namen van de dorpjes en de steden. Tot aan de klippen van Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez, in feite Blanke Neuze en Grijze Neuze, of tot in Dieppe (‘tDiepe) of Wissant (Witzand): ’t Is al Vlaams dat de klokke slaat…En Dunkercque zou Duinkerke niet zijn, als de koene kaper, Jean Bart, geen Vlaming zou geweest zijn.
Ik heb familieleden die Franssprekend zijn, omdat ze geboren zijn of school gelopen hebben in Comines, Le Bizet, Messines of Mouscron, en minstens even hard Flamingant zijn als ik. Niet allemaal natuurlijk. In gezelschap gaat het gesprek nu eens in ’t Vlaams, dan weer in ’t Frans, bij zodanig dat men zich soms afvraagt; Ik? Heb ik in ’t Frans (of in ’t Vlaams) geantwoord? Bijlage niet. Dat waardegij! Die mensen hebben in Frankrijk gewerkt (spijtig, maar ze konden niet anders), ze zijn getrouwd in Belle (Bailleul), of in Armentiers (Armentières), of ze hebben als douanier dienst gedaan aan die schreve….Menen, De Barakken, Halewijn, of is het Halluin? vertrouwde klanken, vertaald of niet…
Wat mij brengt bij mijn grote liefde: Frans Vlaanderen, of Vlaanderen in Vrankrijk…Zie mijn links onderaan. En luister AUB naar mijn smeekbede: zelfs al zijn het Franse staatsburgers, of zijn ze rabiaat francofoon: de mensen tussen IJzer en Zomme zijn als Vlaming geboren, en zullen als Vlaming sterven. Het zijn onze zusters en broeders, en het is hoog tijd dat we hen dat duidelijk maken. Ik kan/wil ze te vriend houden, zelfs al weten ze dat ik Voorposter, en harde Vlaams Blok/Belanger ben…Want mijn houding bewijst langs welke kant de haatzaaierij begonnen is. Boven op de Casselberg staat een gedenkteken, die het allemaal in steen gebeiteld, duidelijk stelt.
O Ja, natuurlijk heeft Björn Roose gelijk, als hij tempeest dat het Stadsbestuur van De Panne de indruk geeft als zou De Panne tweetalig willen zijn. Alle steun en sympathie dus voor de actie van dit weekeinde. Aan die ‘vélos de Ravel’ mag en moet zoveel mogelijk de duvel aan gedaan worden. Liefst op een ludieke manier. En het Stadbestuur moet de goesting ontnomen worden voor een volgende keer.
Maar dàn begint het grote werk! In het Vlams Parlement. Desnoods de Eurocommissarissen er bij roepen, nu die toch in het land zijn, op vraag van de belgicisten, om de Vlaming in De Rand aan de schandpaal te nagelen. Officieel mag De Panne alleen in het Nederlands optreden. Dat zegt de taalwet, die ons opgedrongen werd door de franscouillons zelf. Het enige dat ontbreekt is…de efficiënte straf op inbreuken. Wetens en willens, en na verwittiging? Afnemen die burgerrechten. Wij Vlamingen hebben ondervonden (en zijn nog bezig met ondervinden) dat dat het enige middels is om politici te verplichten om binnen hun eigen wettelijkheid te blijven.

http://udpf-vvv.ifrance.com/link_fr.htm
http://flandre.novopress.info/
http://www.streek-verbond.org/

Pssst.Als U dan toch ergens in Vlaanderen in Vrankrijk rond toert, let dan eens op de opschriften op de monumenten der gesneuvelden…In Le Nord, Pas-de-Calais staat meestal: ‘Mort pour la France’ – dieper in Frankrijk staat er meestal: ‘Mort pour la Patrie’…En hoe zou dat komen, denkt U?