LE STANDAER AU BEAU MILIEU

LE STANDAER AU BEAU MILIEU
Ik zeg wel mooi in het midden, daar waar er eerder zou moeten gezegd worden: ‘kijk hoe twee (of drie) dwangmatige cliché’s stilaan definitief in elkaar schuiven’, om samen de spreekbuis te vormen, die van zichzelf zegt de elite onder de persbladen te zijn.
Vroeger had men de AVV-VVK-krant (die bij mij al lang afgeschreven was wegens onduidelijke flermigheid – maar toch!) en de Libre Belgique, waarvan men de inhoud kende nog voor ze was opengeslagen: rot en door-en-door bevooroordeeld, de spreekbuis van de koloniale overheersers. Naarmate de Vlaamse idee voor zelfstandigheid en de hang naar conservatieve denkbeelden in de brede massa meer opgang maakten, smolten beide dagbladen zo goed als samen met De Morgen, zodat de drie hoofdredacteuren onderling bijna zouden kunnen ingewisseld worden. Onnozele en destructieve gedachte, waarop de Dames en Heren, nota bene, nog fier waren ook…
Vandaag las ik in Le Standaer on-line twee interviews. Eentje met Aboe Ja!Ja! van diverse A4-tjes, overlopend van sympathie, (zie verder) en eentje met Bruno Valkeniers van het Vlaams Belang. Een half A4-tje voor deze laatste volstond. Ik zou gezegd hebben, denkend aan de reputatie van deze krant (maar voorbijgaand aan het afkalvend lezersaantal) Ach Ja! Het vat kan maar geven wat het inhoudt. Naar wie de sympathie uitgaat lekt zó van tussen de regels….Maar dan dacht ik aan de verantwoordelijkheid van de kleine man. Als die zwijgt, en blijft zwijgen, wordt dat steevast uitgelegd als instemming.
Welnu, neen, Heren professionele volksmisleiders. Kijk eens achterom: de massa volgt U niet meer. U moogt gerust uzelf verder in de verdoemenis rijden: wij weten beter. Wij volgen niet de vreemde oproerkraaiers, die U zo gaarne van alle schuld wilt vrijpleiten. Wij volgen de mensen die uit onze rangen zijn opgestaan en ons de weg tonen naar een Land waar er voor mensen zoals U geen plaats meer is, zolang jullie halsstarrig de verkeerde signalen blijfven uitzenden.
Zie naar de tekenen des tijds. In de jaren ’70 was ‘Barst Belgie’ nog de strijdkreet van een nietige minderheid. Nu is al meer dan 50% overtuigd – en de strijd gaat verder…Het is zoals Breughel-de-Oude het schilderde: als blinden wilt U andere blinden leiden. U weet ook waartoe dat leidt.....Ondertussen is de Geuzentitel van ‘ Inciviek’ weer uit de koelkast gehaald…

Valkeniers in De Standaard

13.09.2008 13.37u - In een weekendinterview met De Standaard blikt Bruno Valkeniers terug op zes maanden in de voorzitterstoel van het Vlaams Belang. “Bij ons komt het ideaal voor de partij en de partij voor het ik,” zegt Valkeniers.

Wat hij verwacht van de volgende verkiezingen? “Procenten zijn belangrijk voor ons, maar onze boodschap verspreiden is nog veel belangrijker,” zo klinkt het. “Het is minstens zo belangrijk om ideeën te propageren, zelfs als anderen die realiseren. Vlaams Belang is dertig jaar geleden begonnen met het onafhankelijkheidsidee. Dat werd toen afgedaan als een marginaal idee en een idee van marginalen. Maar ondertussen is de geest uit de fles. Ook rond het vreemdelingenthema en het hoofddoekendebat worden onze ideeën overgenomen.”

Over de zoveelste poging tot onderhandelen en de ‘communautaire dialoog’ heeft de voormalige havenbaas een duidelijke mening: “Onderhandelen in de Belgische context heeft geen zin, we moeten daar buiten stappen. We staan exact even ver als een jaar geleden: bij de raad der wijzen. Alleen sturen de Franstaligen hun B-ploeg – daarin heeft Kris Peeters (CD&V) volstrekt gelijk. Alleen is Peeters teruggefloten door Open VLD en SP.A, twee van zijn coalitiepartners die onder de knoet zitten van hun Franstalige zusterpartij. Waar is de geloofwaardigheid?”

Het is net daar waar de volgende verkiezingen volgens Valkeniers zullen om draaien: geloofwaardigheid. Alléén het Vlaams Belang zegt voor én na verkiezingen hetzelfde. De traditionele partijen hebben allen boter op het hoofd, óók de partij van Jean-Marie Dedecker. “Kijk maar naar de spagaat waar ze nu al in staan met hun standpunt over Vlaamse onafhankelijkheid. ‘Met België als het kan, zonder België als het moet’? Die slogan veegde de Vlaamse beweging twintig jaar geleden al van tafel. Jean-Marie is nen toffe knul, maar die komt uit het establishment. Hij wordt door dat establishment aan de boezem gedrukt als de nieuwe grote kans om Vlaams Belang kapot te maken, en hij zal opnieuw door het establishment opgeslorpt worden.”

Bruno Valkeniers kondigt een nieuwe grote najaarscampagne en een congres in november aan. Het Vlaams Belang is springlevend, en voorzitter Valkeniers voelt zich duidelijk goed in zijn vel. Of hij dan niet teveel hinder ondervindt van de vijandige reacties van (Franstalige) tegenstanders? “Bij mijn eerste optreden op het spreekgestoelte begon Flahaux (van de MR) ‘incivique’ te roepen, zoals men vroeger naar collaborateurs riep. Maar als ik dan een België-onwaardige moet zijn, dan vind ik dat een van de grootst mogelijke complimenten.”