VALKENIERS EN GOOGLE ALERTS

VALKENIERS EN GOOGLE ALERTS

Google is groot, maar Allah is groter. Wat weeral eens bewezen is, door onderstaand artikel, gisteren verschenen in De Morgen, pas deze morgen op mijn mail-adres toegekomen. Welke weg het heft afgelegd, van Melkweg tot Melkweg en terug, is mij niet bekend, maar het moeten vele lichtjaren zijn geweest.
Google Alerts werkt – maar bijna met de snelheid van Gods molen. Langzaam maar zeker.
De beste pennen die schrijven voor de De Morgen (U weet wel, de gazet die in alles De Vooruit aan het nadoen is, zelfs tot in de ondergang) bakken het nog een beetje bruiner dan de RTBF en de Le Soir samen, die de eer genoten hebben te worden afgekamd in mijnvoorgaand stukje. Ik wil U de helderheid van hun betoog niet onthouden, en geef het volledig artikel hieronder, zelfs zonder de fouten er in te willen verbeteren. Ik laat aan U het oordeel.
Mijn gedacht? Qua stijl veel beter dan mijn geschrijfsel. Uiteraard. Want zwaar gehonoreerd. Qua inhoud: 200 % gelijklopend: alle hens aan dek, we zijn aan het verzuipen. De formulering is op zijn linkioe-winkies: Affaire Dewael? Wordt gewoon gebruikt om het begrip Vlaams Belang te betrekken in de schandaal sfeer…
Laat mij, samen met de knappe koppen van BiZa, die verantwoordelijk zijn voor de stem-computers, maar duchtig het werkwoord ‘foefelare’ inoefenen. U kunt nooit weten, dat die computers dan de op voorhand geprogrammeerde stembusuitslag netjes en op tijd uitspuwen, de dag dat een nieuwe Zwarte Zondag aldus zal vermeden zijn….Voilà: de peilingen zullen bewaarheid geworden zijn!
Ik voel het aan mijn water: het Vlaams Belang moet bestreden worden met alle middelen…En dit is er een van.. Om op de hoogte te blijven: lees dus in ’t vervolg de DE MORGEN, hier en daar een zeldzame keer nog wel te verkrijgen.
Tussen haakjes: de vilstift in de tekst komt van mij, uit vrees dat U dit zou overlezen.


Tussenstand: Zelfs in antipolitiek krijgt het VB klop

Zomaar eventjes zes parlementsleden had het Vlaams Belang halfweg deze week afgevaardigd naar de Kamercommissie Binnenlandse Zaken om Patrick Dewael onder vuur te nemen. En toch haalde de partij van Philip Dewinter geen enkel avondjournaal. Zelfs van de antipolitiek kan de partij niet langer profiteren.

Een paar jaar geleden zou zo'n woelige parlementszitting nog een grote VB-show geworden zijn. Helemaal vooraan, op een meter of twee van Patrick Dewael, hadden Filip De Man en Gerolf Annemans postgevat, terwijl hun voorzitter (Bruno Valkeniers) vanop de derde rij zat toe te kijken. Die laatste had nog een paar collega-mandatarissen opgetrommeld om De Mans woorden zo nodig van wat begeleiding (gegrom, geklap, gelach) te voorzien. Maar woensdag bleek, en dat is tegenwoordig meer regel dan uitzondering, dat het niet meer 'pakt'.

Ooit ging er dreiging uit van de extreem rechtse banken; tegenwoordig krijgen ze met hun inhoudsloos geraas iets zieligs. Zelfs in de onderafdeling 'ranzige oneliners' worden ze door Jean-Marie Dedecker afgetroefd.

Dat is héél zorgwekkend voor Dewinter en co., want een paar jaar geleden zouden de kranten na een week als deze vandaag vol hebben gestaan met depressieve analyses over een volgende zwarte, zelfs gitzwarte zondag. De affaires aan de politietop zouden dan ook gefundenes Fressen moeten zijn voor de extreem rechtse partij. De voorbije week beleefden we een intriest festijn van de antipolitiek, in tal van opzichten.

Zo klonken de woorden van Dewael - "deze zaak mag ons de positieve verwezenlijkingen van de politiehervorming niet uit het oog doen verliezen" - wel zeer hol. Nu er tegen de grote baas van het politiekorps een tuchtprocedure is opgestart en iedereen de rapporten kan lezen over de onterechte promotie van zijn twee secretaressen zal het wantrouwen over ons veiligheidsapparaat, waar het VB jarenlang op geteerd heeft, niet afgenomen zijn. Echt optreden lukt de regering bovendien niet. Maar dat punt kon het VB niet maken.

Zelfs de weinige mensen die oprecht geloofden dat de Wetstraat de laatste vijftien jaren komaf heeft gemaakt met politieke benoemingen zullen hun geloof moeten bijstellen. Want al kon niemand dan bewijzen dat Dewael persoonlijk op de hoogte was van de onterechte benoeming van zijn voormalige medewerkster, er blijft een doordringend onfrisse geur aan de zaak-Debeck hangen. Zeker na lezing van het rapport van het Comité P is het moeilijk niet te geloven dat er op het kabinet iets gefikst werd voor een politieke bondgenote. Voor een partij als het VB, die de hele politieke klasse jarenlang heeft omschreven als een bende "zakkenvullers en postjespakkers", zijn er dan kansen. Maar de partij wist er geen enkele te grijpen.

Tot slot bevestigde de PS nog eens alle clichés die in Vlaanderen jarenlang, niet het minst door Dewinter en Annemans, over haar worden rondgestrooid. Zonder ooit enige oprechte interesse te tonen voor de inhoud van het dossier tegen Koekelberg instrueerde Elio Di Rupo een dodelijk cynisch spelletje machtspolitiek. Omdat Koekelberg Franstalig is, en misschien zelfs alleen daarom, was een objectieve discussie over zijn functioneren niet aan de orde. Niet toevallig krijgt de man zijn juridisch advies dezer dagen van mijnheer Onkelinx, waardoor mevrouw Onkelinx het kernkabinet een paar keer moest overslaan. Echt op een rijtje hebben ze de prioriteiten daar toch niet helemaal. Maar Annemans hebben we daarover niet gehoord.

Een hele week lang was het Dedecker die tekeerging. Als ze dom zijn bij het VB wijzen ze met een beschuldigende vinger naar de media, die al jaren complotteren tegen hun partij, en laten ze het daarbij. Als ze de negatieve spiraal waar de partij in zit nog enigszins willen ombuigen, staat er overmorgen op het wekelijks partijbestuur een crisisoverleg op het programma. Want er is natuurlijk veel meer aan de hand. Op geweldige sympathie kan het VB inderdaad niet rekenen op kranten- en tv-redacties, maar een aantal wetten van het genre die vroeger in hun voordeel speelden, beginnen nu in hun nadeel te werken. Een partij die daar enkel over klaagt, krijgt klop.

Terwijl de plaat van Dewinter stilaan grijsgedraaid is, niet alleen omdat je hem stilaan op voorhand kunt meelippen, is de opgang van de Lijst Dedecker een fenomeen dat Vlaanderen nog niet gekend heeft. De manier waarop een voormalig judocoach eigenhandig een nieuwe partij op de kaart probeert te zetten, die in de peilingen goed onderweg blijkt om middelgroot te worden, is fascinerend. En krijgt dus behoorlijk wat aandacht van de media.

Bovendien heeft het VB jarenlang op een ontzettend luie manier oppositie gevoerd. Niet te tellen zijn de parlementsleden van de partij die hun brood hebben verdiend in Kamer, Senaat en Vlaams Parlement zonder ooit één dossier te hebben uitgespit. Dat wreekt zich nu. Het was de LDD die, met weinig discrete hulp van Rudy Aernoudt, het verhaal over de consultants van Fientje Moerman naar buiten bracht. En in het politiedossier trekt het boegbeeld zelf ten strijde. Daarbij schiet zijn kanon vaak alle richtingen uit, maar regelmatig treft het ook doel. In de Kamercommissie maakte hij de afgelopen week meer dan één feitelijke fout, maar evengoed bleek hij het parlementslid dat het hardst had gestudeerd op de rapporten van het Comité P.

Het contrast met het VB had niet groter kunnen zijn. Op geen enkel moment wekte De Man de indruk dat hij het dossier in de vingers had, terwijl Annemans zijn voorbereiding had beperkt tot het opduikelen van een oud citaat van Dewael toen die de nota ministeriële verantwoordelijkheid nog iets strikter bleek te interpreteren. Amusant, maar meer ook niet. In het Vlaams Parlement heeft de fractie van Dewinter, die samen met Groen! de oppositie vormt, de afgelopen legislatuur nog geen enkele excellentie in moeilijke papieren kunnen brengen. Ook de vorige legislatuur lukte dat trouwens niet. Als Valkeniers niet de geschiedenis wil ingaan als de voorzitter die het VB naar de afgrond leidde, moet hij zijn parlementariërs eindelijk eens een stamp onder hun kont verkopen en hen duidelijk maken dat de kiezers niet meer vanzelf binnenwandelen.

Dat begint namelijk bijzonder problematisch te worden. Peiling na peiling kalft de aanhang van het VB af, terwijl LDD stilaan mag beginnen te dromen van de 15 procent. Dat leidt tot vertwijfeling in extreem rechtse rangen: om de zoveel weken kan de persdienst van Dedecker wel een nieuwe overloper aankondigen, zij het voorlopig meestal van bescheiden allooi. Een begin van antwoord heeft het VB niet, ook niet op communautair vlak trouwens. Sterker nog, Valkeniers mag nu al de miscast van de Wetstraat genoemd worden.

Bizar is het dat een partij die de afgelopen jaren zo vaak geroemd werd voor haar uitgekiende marketingmachine zo'n derderangspoliticus op het schavot hees.

Een stevige nederlaag bij de verkiezingen van volgend jaar lijkt dan ook onafwendbaar: een score van 24 procent kan het VB in 2009 nooit meer neerzetten. Dat zal bovendien een historische nederlaag zijn, want de eerste keer dat het VB een pak mandatarissen kwijt speelt. Bij de twee electorale confrontaties die de partij pijn deden (de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 in Antwerpen en de federale van vorig jaar) was dat niet het geval. Het zal de onvrede, interne rebellie en overloperij hand over hand doen toenemen.

Als de afgelopen week daar een beetje toe bijgedragen heeft, valt er toch iets positiefs te distilleren uit de affaire-Koekelberg, die ook een affaire-Dewael is. Al zal de regeringsformatie er met Dedecker aan tafel niet makkelijker op worden. De neergang van het VB is niet de neergang van de antipolitiek. (Ruud Goossens)
20/09/08 10u11